Diyora (Qishloqda seks)

Havo harorati kechigiga qaraganda ancha yuqori.
Oq köylak va qora shimlarni kir uchun tayyorlab, chang köchalar böylab, pastqam devorlardan ba'zi bir tanish örtoqlarimning hovlisiga möralab-möralab kelardim.
Özimizning uyga yetib kelganda esa, nariroqda örtoqlarim ag'darilgan örik daraxtidagi dovuchalarni terib yeyishayotganini kördim.
Bolalar menga "buyoqqa kel" degandek qöl ishorasini berishdi.
beixtiyor ösha tomonga shoshildim.
Darvozaxonamiz(garaj) ostonasidagi tokchaga portfelimni qöyib ortga tisarilgan edim, ortimdan "Yusuuuf" degan chözib chaqiriq ovozi eshitildi.
"obboo, körib ulguribdilarda" dedim ichimda.
Bu ovoz egasi mening yagonaginam-onam edi.
-Hoo, oyijon.
-Qayoqqa yana, endi keldingku özi.
-Bolalar nariroqda dovucha terishyabdi, ösha yerga.
-Portfelingni qölingga olda, tezda uyga! Oyimning fellarini bilaman, qarorlaridan qaytmaydigan qaysar ayollar turkumiga kiradilar.
Shashtim pasayib indamay uyga kirib ketdim.
Men 9-sinfda öqiyman.
A'lochilardanman desam, tuppa-tuzuk yolg'on böladi.
Maktabdagi kunim eutböl öynash bilan ötib ketadi.
Uyda ham bösh qoldim deguncha, köchaga chiqib örtoqlarim bilan futböl öynardim.
Uydagi ishlar meni qiziqtirmasdi.
Darslarimni ham vaqtida tayyorlamas edim.
Yolg'iz ög'il bölganimgami, uyimdagilar meni könglimga qarashardi.
Kiyimlarimni alishtirdimda, hovlimizga chiqdim.
Hovlimiz uncha katta bölmasada, bu yerdan olma, gilos, uzum va örik darahtlari ekilgan.
Darvozadan kirganingizda tög'rida hovlimiz, öng qölda xonalar, oshxona joylashgan.
Uyimiz xonadonlar orasida joylashgani uchun, uch tarafimizda ham qöshnilar bor.
Shunday qilib, hovliga chiqdimda, uyimizning bir burchagida joylashgan örik darahtiga közim tushdi.
Oldingi yilgiga qaraganda hosili shovul ekan.
Bahorning birinchi oyi bölgani uchun, endi örikka aylanishga harakat qilayotgan dovuchalar odamning ishtaxasini ochardi.
Daraxt tagiga borib shippagimni tepaga otdim.
Tushmadi.
Yana bir otganimda uch-tört dovucha yerga tökildi.
Yerdan olib yeya boshladim.
-Yuvib ye! -Hop.
-Uying töla dovucha bölsayu, sen köchada yemoqchisan.
-Örtoqlarim bilan qiziqda oyi.
-Qorning ochib ketgandur.
Yur moshxörda qilib qöygaman, ichib olaylik.
Oyimning tayyorlagan ovqatlari men uchun har qanday taomdan afzal edi.
Pazandalikda tengi yöq oyimning ovqatlarini yeb böldimda, "dars" qilishga kirib kettim.
Men oyimga yoki dadamga "dars qilaman" deb, uyga kirib boshqa mashg'ulotlar bilan shug'ullanar edim.
Asosan, kitob öqirdim.
Tög'ri, kitob ham bu dars.
Ammo, men voyaga yetganlar, turmushga chiqish arafasida turganlar öqiydigan kitoblarni öqirdim.
Ularni orasida meni esimda qolgani:
"Lazzat tuyg'usi", "Birinchi kecha", "Jinsiy aloqa sirlari" va "Ehtiros" kitoblari edi.
Shularga öxshash kitoblar yana bor edi.
Ularni jildi yöqligi tufayli, nomini bilmasdim.
Kitoblarni doim har xil joylarga berkitib yurardim.
Bunday kitoblar bilan meni Ravshan döstim ta'minlab turardi.
Ravshanlarning uyi bizning köchamiz boshida joylashgandi.
Aytishicha, akasi uylanishidan oldin mana shu kitoblarni olib kelgan ekan.
Endi unga kitoblar kerak emas ekan.
Ravshan hammasini allaqachon öqib bölgandi.
Hozi ham jildi yöq qandaydir kitobni oldim.
Buni kecha Ravshan bergandi.
Muqaddimani öqib ötirmasdan, birinchi mavzuni öqiy boshladim.
Bu yerda kuyovning chimildiqdagi harakatlari haqida batafsil yozilgan ekan.
Behosdan asbobim qimirlay boshlaganini his qildim.
Tobora kitob ichiga kirib borar ekanman, shimim ichidagi "ukajon" köproq uyg'onardi.
Qiziqish ortib borardi.
Shunday qiziqish bilan öqib ötirganimda, oyim chaqirib qoldilar, ösha öqiyotgan joyimdan buklab körpacha tagiga qöydimda, oshxonaga bordim.
Oyim kechga ovqat pishirayotgan ekanlar.
-Mana bu pöchoqni qöshnikiga tashlab kel! -Hop, dedimda hovliga chiqdim.
Pastki tarafdagi qöshnimiz uyiga chiqishim kerak edi.
Ularni uyiga 3ta uy naridagi köchadan aylanib ötib borish kerak edi.
Oldinlari bu uchun erinmasdim.
Ammo hozir, kitob meni öziga chorlayotgan bir vaqtda, buncha masofa men uchun uzoq tuyuldi.
Ikkilanib turdimda, devor tagiga bordim.
Narvonni devorga turg'izib, devor ustidan pöchoqni hovliga tashlab yubordim.
Bu ishni avval ham qilgan edim.
Oyim urushib bergani uchun boshqa bunday qilmayotgandim.
Narvondan endi özimizning hovliga tushayotganda közim behosdan notanish qizga tushdi.
U juda ham gözal qiz edi.
Sochlari yoyib olingan, qoshlariga ösma surtilgan, qomati öziga beqiyos yarashib turgan bu qizni, qöshnimiz hovlisida birinchi bor körishim edi.
Mening e'tiborimni, uning lozimsiz oyoqlari öziga jalb qilayotgandi.
Tizzadan teparoq ochiq oyoqlarni umrim böyi juda ham kam körgan edim....
Shu uchunmi yoki kitobdagi öqiganlarim uchunmi, asbobim hali ham tikroq holatda edi.
Uni ustida qizil lozimsiz köylagi juda ham yarashib turgandi.
U chap qölida daftar, öng qölida tishlangan olma bilan hovlida aylanib yurardi.
Narvonga qulay joylashib olib, tomosha qilishda davom etdim.
Bu hovlida mendan ikki yosh katta Oqil degan bola turardi.
Oqillarning hovlisi biznikidan ancha katta edi.
Ularning hovlisidan ariq oqib ötgan va ularning qöyxonasi bor.
Boyigi qiz qölidagi olmani ariqga oqizib yubordida, ariqdan suv olish uchun möljallangan zinaga mayinlik bilan ötirdi.
Voy hudo....
U men tomonga qarab ötirardi.
Yoyma qizil etaklari va oyoqlari orasidan körinib turgan oq mato meni vujudimni ehtirosga töldirib yuborgandi.
Nahotki....
Nahotki, bu qizlarning trusiki bölsa, uni birinchi martta körishim edi.
Men hayojanlanardim, hayratda edim.
Oyoq orasidagi manzara "ukajon" qaddini tik qilgan edi.
Bu manzarani töliq körishimga örik daraxtimizning shoxi halaqit berardi.
Men ortga qarab oyim yöqligiga ishonch hosil qildimda, yerga tushib narvonni sal öngroqga surdim.
Harakatimdan biroz tovush chiqqani tufayli, g'ashlanib yana ortga qarab qöydim.
Taxtakachga urilayotgan pichoq tovushidan, oyimning oshxonada ekanliklarini bilish oson böldi.
Narvonga kötarilib narigi hovliga qarashimni bilamanki, boyagi qiz men tomonga qarab turardi.
Savol bermoqchidek bölib yoydek qoshlarini chimirib ötirardi.
Men uning bir yuziga, bir oyoqlari orasiga qarardim.
Payqab qolmasin deb, yuzimdagi ög'rincha körinishni yöqotdimda, unga qarab jilmaydim.
Bu ahmoqona qiliqni jilmayish emas, iljayish desa, tög'riroq bölar edi.
U meni yuzimdagi özgarishdan söng, menga ham tabassumini sovg'a qildi.
U endi juda ham chiroyli bölib ketgandi.
Behosdan uning oyoqlari orasiga közim ketib qolardi.
U buni sezdi shekilli, örnidan turib köylagini bir qoqdida, menga olaqarash qilib, ensasini qotirib ketdi.
Men uni ortidan tikilib qoldim.
Yurganida sochi va qizil köylagi etaklari chapga-öngga silkinib ajoyib manzara hosil bölardi.
Juda ham chiroyli yurishlar bilan xonalardan biriga kirib ketdi.
Xonaning pardasi qimirlagani sezildi.
Sal pastlab poylab turgandim, u derazadan men tarafga möralay boshladi.
Yana bir marta qölga tushdim.
U tezlik bilan parda ortiga ötdi.
Uni boshqa köra olmasligimni bildimda, narvondan tushib oshxonaga bordim.
U yerda oyim ovqat bilan ovora edilar.
Turshak sörib, oyim bilan biroz gaplashib ötirdim.
Kech tushib dadam keldilar va birga ovqatlandik.
Ovqat ustida oyim dadamga, Oqillarning uyiga shahardan mehmon bölib, qandaydir qarindoshi kelganini, ta'til tugaguncha shu yerda bolachaga, ya'ni Oqilning ukasi Umarga qarab ötirishini aytib ötdilar.
Men esa ovqat ustida bög'zimga nimadir tiqilib, yötalib qöydim.
Qörqqandim.
U qiz men haqimda, uni poylaganim haqida aytib bersachi? Yög'aa, unchalikka bormas.
Özim bilan hayolimda shunday savol-javob qilib, ovqatni ham yegim kelmay qoldi.
-Yusufjon, ovqatingni yemaysanmi?, dadam meni köpincha Yusufjon deb chaqirar edilar.
-Qornim töydi.
-Unaqada bugun ertaroq uhla, ertaga azondan oying bilan Zarif akangnikiga ketamiz.
-Men bormaymanmi?, hayron bölib oyim va dadamga qaradim.
-Sen uyda qorovul bölib qolasan.
Yöl uzoq bölsa, yaxshisi shu yerda qolaver.
Töy kuni borasan.
Kayfiyatim tushib, dasturxonga duo öqilganidan söng, xonamga kirib ketdim.
Shiftga termilib yotar ekanman, hayolimdan boyigi qiz ketmas edi.
Uni oq trusikini esladim, ohhh bu manzara közlarimga muhrlanib qolgandek edi.
Asbobim qimirlay boshladi, hayollarimning özida qimirlagan asbobimni, ösha oq mato tomon olib borgim kelardi.
Ammo buni iloji yöq edi.
Hayol sura-sura uyqum kela boshladi va közlarimni yumib uyquga ketdim....
-Mayli bolajonim biz ketdik, eshikni qulflab olsang chakki bölmasdi.
-Hop, salom etinglar hammaga! Dadam va oyim yangi chiqqan, shahardan olib kelingan "Matiz" mashinasida uzoqlashib borishardi.
Men bir narsadan fahrlanardim, mahallamizda "Matiz" mashinasi faqatgina bizda bor edi.
Ularni kuzatdimda beihtiyor uyga kirdim.
Ehhh, meni tashlab ketishdi, endi nima qilaman, maktab ham endi ön kun yöq.
Aksiga olib, köchada bolalar ham yöq.
Hovlida hayol surib turgandim, narvonga közim tushdi.
Kechagi ishlar esimga tushib, narvondan tepaga kötarildim.
Hovlida hech kim yöq ekan.
Qöyxonada bir-birini pinjiga kirgan qöylar körinardi holos.
Hech kim yöqligi tabiiy, chunki bular yaqinda katta yöl yoqasiga milliy taomlar oshxonasini ochishgandi.
Hamma ösha yerda bölsa kerak, mijozligi juda köp.
Oqil ham aytgandi, kartoshka-sabzilarni artib ötirayotgan ekan.
Narvondan tushib, örik darahtiga chiqdim.
Dovuchalarga hujum qila boshladim.
Bizning örik darahtimizdagi dovucha juda ham nordon edi.
Tishlarim qamashib ketsada, ishtaham ochilib yeyaverardim.
Og'zimni köpirtirib dovucha yeyayotganimda, qöshni tarafdan bolaning kulgan ovozi eshitildi.
Hech qancha ötmasdan devor tagida bola yetaklagan kechigi qiz paydo böldi.
Qöshnining uyiga ötgan daraht shohlar tagida keldida, kechagi tabassumdan yana bir marta hadya qildi.Kechagi ishim uchun undan ozgina uyalibroq turar edim.
Huddi kechagi köylakda bir qöli bilan bolan qölidan tutgan holda turar edi.
-Umarjon, akaga salom bermaysanmi?, u bolaga egilib qarab shunday dedi.
Men bu gapdan biroz yengil tortdim.
-Bolani qiynamang, endi tili chiqyaptiku özi, bu gapni men ham hushchaqchaqlik bilan aytdim.
-Unday bölsa siz örgatingda.
Qiz shöhroq va hozirjavob ekan.
-Nega endi men, özini akasi borku.
-Özini akasi ishdaku, u men bilan hazil qilganday, menikidaka ohangda gapirdi.
-Unda siz örgating! Aytgancha siz kim bölasiz Oqilga?, dovucha yeb unga tepadan qoshlarimni chimirib savol berdim.
-Oqil mening holamning ög'illari böladi.
-Haa, demak siz shahardan kelgansiz, siz haqingizda aytgandi.
-Ha, meni ismim Diyora.
Siznikichi ög'ri bola.
-Nega ög'ri bölarkamman?, sal qovoq solib gapirdim.
-Kecha huddi ög'rilarga öxshab devordan möralab turgandizku.
Men bir oz uyalibroq qolgandim.
-Yög'aaa, men faqat....
haligi....
haa pöchoq tashlayaptudim.
-Közingiz boshqa yerda ediku ög'ri bola, u menga bu gapni qosh chimirib gapirdi.
Bu gapdan bög'zimda dovucha tiqilib qoldi.
Bir necha ön soniya yötalib, tomoq tagiga urib-urib özimga keldim.
Közlarim qizarib ketdi.
-Tuzukmisiz? -Haa, dovucha tiqildi, u tepasidagi örik darahtiga yaxshilab razm soldida, menga murojaat qildi.
-Bizga ham oz-moz tashlang Yusuf ukam! -Meni otimni qayerdan bildiz va nega uka deyabsiz? -Men kollejda ikkinchi kursman, kecha Oqildan siz haqingizda söragandim.
-Ha, katta ekansizku opa, men 9-sinfman, beihtiyor unga kulimsirab, bir ikki dovucha tashladim.
Ilib ololmagach, halta olib chiqsa, terib berishimni aytdim.
U esa bolani kötargancha chopqillab oshxonaga kirib ketti.
Birozdan söng u hovlida turgan uzunroq chöp bilan menga haltani uzatdi.
Haltaga dovuchalarni tera boshladim.
Bu orada uyoq-buyoqdan gaplashib, yaxshilab tanishib oldik.
Men uni bir-ikki gaplaridan hayron bölardim, juda shöh ekan.
Özim özimga "shaharliklar shunday bölsa kerakda" deb qöyardim.
U menga yaqinroq kelib Umarni daraht shohlariga kötarib öynata boshladi.
Tepadan esa....
Tepadan uning köylak ostidagi kökraklari arig'i körina boshladi.
Men bu holdan biroz g'alatiroq böldim.
Asbob ham qaddini özgartira boshladi.
Ahvol borgan sari yomonlashib, noqulaylik ortib borardi.
Pastga qaramay desam ham iloji yöq, bor vujudim közlarimga buyruq berayotgandek edi.
Shimni toridan kiyish ham, mana endi öz zararini körsatayotgandi.
Qaddimni bukdimda, terishda davom etdim.
Bizning örik daraht kattagina bölib, Oqillarning uyiga ham ancha-muncha shoxlari ötib turardi.
Men ösha shoxlar ustiga ötib tera boshladim.
Bu yerdan juda ham yaxshi körinayotgan kökraklarning tepa qismi, meni öziga sehrlab olgandi.
Men juda ham omonatgina turar edim.
Chunki, belim bukilgan, tepadagi shoxning kichigiga qölimni qöyib olgandim.
Halta esa shoxlardan biriga ilingandi.
Shu tob haltani olaman deb qöl chözgandim, oyog'im toyib, ushlab turgan shoxim sinib ketdi....
-Yusuuuf, Yusuf....
Ufff....
Endi nima qilaman...., qulog'imga shunday ingrashga öxshash ovozlar chalinib, asta közimni ochdim.
Qarshimda Diyora hursand holda, közlarida yosh bilan nimalarnidir bijirlardi.
-....
Hayriyate, özinga kelding, qörqitvordinku ahmoq, ehtiyot bölmaysanmi?, u shunday deb men tomonga egilib yuzimdan öpib qöydi.
T judayam hursand edi.
U öng qölimdan ikki qöli bilan qattiq ushlab olgandi.
En qizig'i meni futbölkam yechilgan, peshonamga nam doka qöyilgandi.
Ozmuncha özimga kelib:
-Nima böldi özi, yiqilib tushdimmi? -Haa ahmoq yiqilib tushding, öng yelkang bilan yerga qattiq tushding.
Aslida men aybdorman, kechir meni, nafsimni tiyganimda shunday bölmasdi.
-Yög'aa, iya dovuchchalar qani, darahtda qoldimi? -Qöysangchi öshalarni, men qörqib ketdim, ölib-pölib qolmadingmikan deb öyladim, u haqiqattan ham bu ishdan afsuslanib gapirardi.
Terlab ketayotganimni his qilib, oynadan hovliga qaradim.
Quyosh tik kötarilgandi.
-Soat necha böldi?, dedim hayrat ohangida Diyoraga qarab.
-bir böldi, naq tört soat uhlading.
Shoshilib örnimdan turmoqchi edim, öng yelkam va qölimda kuchli og'riq paydo böldi.
-Yöq turma, dam ol, hozir ovqat olib kelaman.
Men indamay bosh silkib qöydim.
U esa qizil köylak, kalta etakda yugurgilagancha oshhona tomonga ketdi.
Men esa negadir uni tezroq kelishini hohlar edim.
Ön daqiqa ötar-ötmas shippak ovozlari eshitilib, ayvon boshida Diyora körindi.
Ayvon ochiq bölishiga qaramay, ovqat hidi hammayoqni egalladi.
U patnisdagi narsalarni xontahta ustiga qöyib, meni yonimga kelib tizzalab ötirdi.
-Qani endi turamiz, tushlik qilib olaylik! U meni qöltig'imdan tutib, turishimga yordam bermoqchi böldi.
Etim jimirladi.
Ammo, bu qöllar juda ham yoqardi.
Men unga battar og'irligimni tashlab, qöllarimdan mahkamroq ushlashga majbur qilardim.
Uning nozik qöllari mening badanimga tekkanida, shimim ichida özgarish boshlandi.
Uning katta kökraklariga juda yaqin turgan tirsagimni ataylab ozgina kötardim.
Endi tirsagim uni kökraklarini sezar edi.
Bu holatdan Diyora menga bir qarab qöydi va kulib:
-Ahmoq, dedi.Diyora özini ozgina mendan chetga oldi.
Men esa aksincha, uning kökraklariga qölimni tekkazib turaverdim.
Xontahta yoniga bir amallab yetib oldik.
Hohishim teskari bölishiga qaramasdan kökraklardan qöl uzdim.
Shijoatim oshib borardi.
Bu qizni tezroq pinjimga kirishini hohlardim.
Ovqatni yaqinroq surdimda, qoshiqni olmoqchi bölib, ataylab:
-Jin ursin, qölimni kötara olmayabman.
-Hech qisi yöqda, men ichirib qöyaman.
-Qanday bölarkin Diyorapa?, dedim huddi bundan uyalganday.
-Kechadan beri qanddak bölayaptida ög'ri bola.
Biroz öng'aysizlanib:
-Agar hapa qilib qöygan bölsam....
-Hapamasman, xursandman ög'ri bola.
Bu gapdan ichimdagi unga qarshi turgan uyat parchalanib ketdi.
U nozik harakatlar bilan menga ovqat yedirardi.
Men esa bir qoshiqqa, bir Diyoraning közlariga qarab, shirin shörvani ichishda davom etdim.
U menga xontahtaning yon tomonidan qoshiq uzatardi.
Har uzatganida uning egilgan jussasi orqali menga kökraklar tepa qismi körinib azob berardi.
Ariqchaning gözalligidan zavqlanar edim.
Ovqat ichib bölib, bu uyda qolishga boshqa bahona topa olmadim.
U ham menga ketishim kerakligini, hademay uydagilari kelib qolishini ta'kidladi.
Men istar-istamas hovli böylab darvoza tomonga sekin yura boshladim.
Judayam bu hovlida qolgim kelardi.
Hayolimga Umar kelib qoldi.
-Aytgancha Umar qani? -Uxlayabdi.
-Haa.
Bu bergan savolim, shu uyda qolish uchun oxirgi najoddek edi göyo.
Ortimdan eshitilgan gapdan bor vujudim yayrab ketdi.
-Töhta! -....!, jim holatda unga chaqnagan közlar bilan qaradim.
-Darvozadan chiqma iltimos! Men nima demoqchi bölganiga tushunib, cherdakka qöyilgan narvonni devorga qöydim.
Qölim biroz og'ridi.
Devordan oshib ötarkamman, közim daraht shohida ilinib turgan dovucha töla haltaga tushdi.
-Dovucha qolib ketibdiku, hozir obtushib beraman.
-de, kerakmas, chiqma! -Nega ekan, siz uchun mehnat qilib terdimku! U jim.
Men asta tepaga kötarilmoqchi edim, öng qölim va belim bunga tösqinlik qildi.
Qölimni kötarsam kuchli og'riq kötarilayotgandi.
Buni körgan Diyora:
-Hoy, tushaqol.
-Shunday qolib ketaveradimi axir? -Men chiqaman tush! Men huddi hech narsani bilmaganday qöshni hovliga qaytib tushdim.
U narvondan chiqishga chiqib, devor ustiga yetganda köylagi yodiga tushib qoldi.
Men uzoqroqda turgan edim.
Biroz öylandida, davom etib darahtga chiqdi.
Bor kuchimni yig'dimda, u tomon qadam tashladim.
U menga buyruqga öxshatib:
-Kelma!, dedi.
-Yana bitta shoxga kötarilsangiz, haltaga qölingiz yetadi.
-Yetmayaptiku.
Hoy, nega kelding, nariroqqa bor ahmoq! Uni gaplaridan va yuzidagi ayyorlikdan gaplarini teskarisiligi bilinib turardi.
Men hech narsa eshitmaydigan va tushunmaydigan ahmoqlarga öhshab, uni qoq tagiga yetib keldim.
Shoshilmasdan daraht shohlari uzra tepaga qaradim.
....
.
Mana buni manzara desa böladi.
U mening tepamda, yelka kengligida ochilgan oyoqlari bilan turar edi.
Men beihtiyor uning oyoqlari orasiga tikilardim, közim uzilmasdi.
U ham atay qilganday ösha yerda qimirlamay turar edi.
Men oyoqlar orasidagi oq ich kiyimni qölim bilan ushlagim,ösha sohaga yetishgim kelayotgandi.
Shimim ichida "ukajon" qaddini rostlab ulgurgandi.
Oppoq oyoqlar boshidan oxirigacha butun körinardi.
Dumba ham ozmunchasi trusik ortidan körinardi.
Ehtirosga g'arq bölgan hayolimni boshimga tushgan dovucha buzib yubordi.
-Balki böldi qilarsan, hamma sir-sinoatlarimni körib ulgurgandursana Yusuf, dedi u közlarini yolg'onnamo chaqchaytirib.
-Yöq, hammasini emas, qandaydir oq "mato" halaqit bermoqda.
U bizning hovlimiz tarafga ötib oldi.
U yerdan tagi körinmasdi.
Özi esa döq urgan ohangda:
-Hozir tushay, men senga körsatib qöyaman.
-Oq matonimi?, dedim özimni hursandga solib.
Chaqqonlik bilan , yerga tushib olgan bu qiz qölidagi haltani borib ayvonga qöydi.
Beihtiyor ortidan ergashib kelayotgandim.
Tösatdan, boya jahl tusidagi közlarda mehr paydo böldi.
Meni yonimga keldida, Yusuuuf, qöling og'rimayaptimi?, dedi va qölimni tepadan-pasga silay boshladi.
Bu holatdan hayron qolib, unga hursandchilik bilan:
-Og'riyabdiii, ha ha og'riyabdi, dedim.
-Unaqada ichkariga yur ukajonim, bir uqalab qöyay özim! Tög'risi, bu gap meni esankiratib qöygandi.
Hayolim joyidamasligidan shippak bilan ayvonga chiqib ketibman.
Bu xonani bilaman, kelgan mehmonning yotoqxonasi.
Ösha xona tomon ayvonni kesib ötdik.
Xona eshiklarini ochib ichkariga kirar ekanmiz, qorong'u xonaga yorug' tushdi.
Derazalarga qalin qora parda tutilgani sababli xona qorong'u edi.
Eshiklar yana yopildi va meni qölimni silab kelgan qöllar yelkamga qönib, meni yuzimdan öpdi.
Men bu öpichdan, meni galim ekanligini tushundim.
Kuchimni töplab uni yuzlaridan ushladim.
Yuziga lablarimni yaqinlashtirib, ohistalik bilan öpich hadya qildim.
Ikkimizning közimizda ham bir-birimizga qarshi ozgina uyat bor edi.
U javob qaytarib yana yuzimdan öpdi.
Men ham öpdim.
Shu payt u tög'ri kelib, lablarini labimga bosdi.
Ohhh, buncha shirin, buncha totli bu lablar.
Men birinchi marotaba bösa olishim edi.
Judayam yoqib tushgan bu qiliqni yana qaytardik.
Lablarini bor kuchim bilan sörayotsam....
Eshik.Shu payt eshikni taqillagan ovozi ikkimizni ham esankiratib qöydi.
Men nima qilarimni bilmay, Diyoraga qaradim.
U ham jim.
Sukunatni Oqilning tanish ovozi buzib yubordi.
-Diyorapa oching, produkta olvolaylik, bölaqoling.
-Hoziiir, dedi Diyora darvoza tomon yugurarkan.
Pardani ozgina ochdimda tashqariga qaradim.
Eshik tagida Oqilning dadasi Rixsiboy amaqini körib, etim zirillab ketdi.
Keyin Oqil eshikdan kirib, padvalga yugurib tushib ketdi.
Bu orada Rixsiboy amaqi Diyoraga, "qulflab ötirgin, hech qayerga chiqmagin, biz kechroq kelamiz mijozlar köp" deb uqtirib köchaga chiqib ketdi.
Diyora qadamini tezlatib, ayvon oldiga keldida, shippagimni olib yonimga keldi.
-Sharmanda bölishimizni hohlamasang, jim ötir, tashqariga chiqma! Men "hop" deganday ishora berib, shippagimni oldimda parda oldiga borib ötirdim.
Bu orada Oqil ham yugurib chiqdida, nmadur sabab bilan ayvonga chiqdida, nimalarnidir kovlab yana köchaga chiqib ketdi.
"xayr" degan ovoz eshitildi.
Könglim biroz hovuridan tushib, nafas rostladim.
Endi shuni bilardimki, bizga hechkim halaqit berolmasdi.
Eshik ochilib, parivash ohistalik bilan kirib keldilar.
Unda qarshilik bormi-yöqmi bilolmay turgandim.
-Ketishdi!, dedi Diyora xushchaqchaqlik bilan.
Men bu sözni eshittimu Diyoraning bellaridan özimga tortib, mahkam quchdim.
Yuzimni ushlab, labimdan bösalar ola boshladi.
Men ham bösh kelmay deb, undan yaxshiroq öpishga harakat qilardim.
Tanalarimiz va lablarimiz, bir-biriga bevosita yopishib qolgandek edi göyo.
U abjirlik qilib, meni shimimni avval tugmasini, keyin zamogini yechdi.
Tashqariga ichkiyim ortidan otilib chiqqan asbob, uning sonlariga tiralib turardi.
Men uni lablaridan lazzat olib, böyinlariga tushdim.
U yerdan ham lazzat olib, yanada lazzatli joyga oshiqdim.
Bir qölim shartta kökragini ushladim.
Changalimga sig'maydigan darajada katta edi.
Ortiq chidolmay köylagini birgalashib yechdik.
U oppoq byusgalter va trusikda birinchi bor qarshimda namoyon böldi.
Qöltiq tagidan qöl suqib, siynabandni yechib tashladim.
Trusik ham biz uchun ortiqcha edi.
Qip-yalang'och ikki badan bir-birini quchgancha tinmay bösalar olar, bir-birini siypalar, tanalarining börtib chiqqan har-xil sohalaridan ezg'ilar edi.
Diyoraning ovozi balandlashib hansirashga yetdi.
Undan chiqayotgan ehtirosli ovozlarni narigi xonadagi odam ham eshita olardi.
Diyoraning hamma harakati birdan özgarib, mening asbobimga qöl yugurtirdi va undan ortib asta yerga ötira boshladi.
-Boshqa chidolmayman, tiq jonim! Ochig'i, buni kutmagandim.
-Qizliging....
-oldirib bölganman....
Mana bu menga kutilmagan sovg'a bölgandi.
Unga hayrat közlari bilan qarab turgandim.
U oyoqlarini keng ochib ishora qildi.
Uni ustiga yotdimda asbobimni jinsiy lablar ustiga tiradim.
Shu paytkacha qilgan ishlarim, kitobdan öqib, örganganlarim edi.
Bu safar könikmalarim yordam bermay, teshikka tiqa olmadim.
Diyora sabrsizlikdan yonar, tinmay hansirardi.
U qaddini biroz kötarib, asbobni sal pastroqqa surdi.
-Tiq tezroq! Men qattiqroq silkinib, "ukajon"ni, "opajon"ga tiqib yubordim.
Katta-katta ochilgan közlar menga qarab turardi.
U ichidan chiqib kelayotgan ovozni qöyib yubordi:
-Ohhhhh, dedi bor ehtirosi bilan.
Bir maromga tushib olgandim.
Bunaqasi menda birinchi marta bölayotgani uchun juda ham yoqimli hamda ehtirosli tuyulardi.
Asbobim devorlarga tirmashib ichkariga kirar, bu tor eshikdan ichkariga kirish huzur bag'ishlardi.
Bunday lazzatga ortiq chiday olmasdan Diyora bilan baravariga ehtirosli ovozlar chiqa boshladim.
-Ohhh, mazza! -Ahh, ayy, yana, oooh! Ehtiros va kuch berayotgan bu harakatlarni, yaqinlash vaqti kelayotganini his qildim.
Harakat ritmini oshirdim.
Olgan könikmalarimga tayanib, tugallanish vaqtiga asbobimni tashqariga chiqardim.
Suyuqlikning bori qorin ustiga tökildi.
Diyora esa boshini öng-chap qilib, ehtiros og'ushidan chiqa olmayotgan edi.
Bor ehtiros, g'ayrat va kuchim shilliq bölib chiqib ketgandan söng, ozgina böshashdimda, sergak tortdim.
Besh daqiqa oldin umuman qorasini körsatmagan uyat, mana endi yuzlarimda va harakatimda körinayotgan edi.
Bu holatdan, ya'ni ikkimiz qip yalong'och, bir xonada turganimizdan uyala boshladim.
Bu xonada ortiq qolgim kelmadi.
Kiyimlarni kiyib oldim.
Körpachaning ustida kiyimlardan halos bölib, ehtirosdan endi uyg'onayotgan sanam, menga hayron bölib qaradida, tirsaklari bilan körpachaga yarim tayangan holatda yotardi.
Men uni holatiga e'tibor bermaganday honadan tezda chiqib ketdim....
Erta tongdan oila a'zolarim bilan nonushta uchun barvaqt uyg'ondim.
Kechagi holsizlikdan, asar ham qolmagandi.
Diyorani yana körish niyatida dovucha bahona darahtga chiqdim.
U hovlida yöq.
-Ertalabdan dovucha nimasi? Nonushtaga tush!, oyimning gaplaridan söng, istar-istamas tushib, oshxonaga bordim.
Ishtaham yöq bölsa ham, qistovlar tagida non tishlab ötirdim.
-Bugun biz amakingnikiga sumalakga ketamiz Yusufjon.
Sen esa uyda yana qorovul bölib qolasan! Bu gapdan na hursand, na hapa böliwimni bila olmadim.
Ammo, oyimning aytgan keyingi gaplari, meni 180gradusga özgartirib yubordi....
Ishtahamni ochib, kayfiyatimni kötarib yuborgan gap:
-Sen darslaringni qilib, jim ötirgin, köchada bolalar bilan öynab yurmagin.
Rixsiboy amaqingni jiyani senga tushlik tayyorlab beradi.
Biroz ötib chiqsa kerak.
-Tushunmadim, nega u tayyorlaydi, dedim hayrat bilan.
-Ha nima, özing tayyorlay olasanmi? Ha aytgancha, sen u ish qilayotganda Umarga qarab turgin! ....
Kötarinki kayfiyatim bilan uydagilarni kuzatib yubordim.
Darvozani yopiboq, narvon tomon yugurdim.
Möralab qaraganimda, Rixsiboy amaqi va Oqil, Umarni kötarib olgan Diyora bilan xayrlashayotgan edi.
Ular ketib mashina ovozi yöq bölgandan söng, quvonchim ichimga sig'may Diyorani chaqirdim.
-Sut, qatiq, qaymoq! -Kim u?, dedi darvoza tomon ayvondan chiqib.
U bugun oppoq köylak kiyib olgan, sochlari mayda öralgandi.
-Hoy opajon, men buyerdaman.
-Ey ahmoq, men qatiqchi opa kelibdimi debman.
-Sut, qatiq uyimizda bor, kerakmi? -Sut, qatiq emas, sigaret kerak! Bu gapni hazil deb öylagandim.
Lekin u jiddiy sörayotganini aytdi.
Men esa "yuringchi buyoqqa" deb, narvonga ishora qildim.
U ensasini bir qotirdida, darvozadan Umarni olib chiqib ketdi.
Uyimizga nozli qadamlar bilan kirib kelayotgan bu sanamni kördimu, ehtiroslarim yana jösh urdi.
-Sigaretni nima qilasiz? -Olib chiq keyin körasan! Men dadam va oyim yotoqxonalaridan kirib, tortmadan dadam uyda chakishi uchun qöygan, "Pine" sigaretidan bitta olib chiqdim.
-Bolani shu yerda öynatib tur Yusuf! -u oshxonaga kirib ketdi va birozdan söng og'zida sigaret bilan tashqariga chiqdi.
Men bu holatdan shokda edim.
Qizlarning sigaret chakishini endi körayotgandim.
Körishim nariroqda tursin, eshitmagandim ham.
Unga qarayotgan hayrat közlarim uni g'ashiga tegdi.
-Menga unday qarama! -Qanday qaray? -Kechagi mehr közlaring bilan qara, mehringa muhtojman.
Bu gaplardan uyg'onga hislarimni ortiq yashira olmadim.
Yashin tezligida oldiga borib, endi lablariga labimni bosmoqchi edim.
-Töhta ahmoq, bolachi? Avval uhlatay uni! Shu bola degani ham "uhla" deganda uhlayvermas ekanda.
Diyora bolani mehmonxonada uxlatardi.
U ataydan, meni ehtirosimni qitiqlash uchun, etaklarini sonlarigacha kötarib olgandi.
Shimim taqalib azob berardi.
Ayvonimizda u yoqdan, bu yoqqa tinmay yura boshladim.
U bola ancha tinchigandan söng, yerga ozgina yotib oldida, oyoqlarini men tomon qilib, asta ocha boshladi.
Ohh bu gözallik har qanday odamni öziga chaqira olardi.
Etaklar orasidan, bu qiz ichki kiyimini tashlab chiqqanini bilib oldim.
Ortiq bu azobga chiday olmay, xonamdan shimimni shortikka alishtirish uchun kirdim.
Shimimni yechgandimki, hansiragan holda Diyora yugurib keldi.
-Bola uxladimi....
Bu savolimga javoban, labimga bösalar taqdim etildi.
Vanihoyat bugun ham birgamiz.
Hursandligimdan uni kökraklari va dumbalaridan ezib, yuzining sohalaridan öpar edim.
U meni trusikim ustidan, uncha katta bölmagan, biroq yetarli darajada tarang asbobimni uqalay boshladi.
U mohirlik bilan harakat qilardi.
Bir qöli badanimni silasa, bir qöli asbobimni.
Men ham jim turmay uni pastiga qöl yugurtirdim.
U esa mendan özini olib qochdi va köylagini yecha boshladi.
U shunaqangi harakatlar bilan yechinardiki....
Men ortiq chidolmay unga yaqinlashdim.
-Töhta, sen ham yech! Ajoyimda turib trusikim va futbölkamni yechib tashladim.
Qorindan tushganday yalang'och bölib, bir-birimizga singib ketdik.
U meni bag'rimni özi bilan, lablarimni labi bilan töldirdi.
Asosiy harakatni boshlash vaqti kelgandi.
Meni temir krovatim bor edi.
U meni krovatga ötirishimni ishora qildi.
Men krovatga ötirdim va asbobimga tög'irlab tizzalarimga qöngan sanamni yayrata boshladim.
-Yöq jonim, sen dam ol, deb meni ögirilib labimdan öpdiyu, özi silkinish bilan ötirib tura boshladi.
Uni harakatlari meni samolarga olib chiqardi.
Ehtiros kuchliligidan vaqt tez ötganini va ichimdagi shilliq maxbuslar, yorug' kunga talpinayotganini sezdim.
U shu payt örnidan turdida, qolganini qölida davom ettirib meni böshantirib yubordi.
Ehtirosli tovushlarimiz simfoniyasi, yakuniy kuyni chalib bölgandi.
Biz özimiz ham yakuniy sahnani bösa bilan tugatib, birin-ketin chözildik....
Közlarimni ochganimda krovatda kiyimlarim kiyilgan holatda yotar edim.
Quyosh ham deyarli tik bölgandi.
E'tiborimni eshik oldida turgan qizil köylakli qiz tortdi.
-Hayron bölma, chömilib, kiyimlarimni alishtirib chiqdim.
Yur ovqat tayyor! Men örnimdan turib, Diyoraning ortidan ergashdim.
Xontahta atrofida ikki odam va bir odamcha ötirib ovqatlandik.
Tushlikdan söng Diyora bilan quyuq hayrlashib, kuzatib yubordim....
Bu bölgan voqealardan, mening butun xotiramni qamrab olgani, ehtirosli damlarimiz emas.
Balkida, ovqat ustida menga aytib bergan boshidan ötganlari edi.
U birinchi kursida zörlanish orqali qizligidan ayrilgan ekan.
U öshandan ikki oy ötib abort qildirgan va qornidagi norasidani majburan nobud qilgan ekan.
Shu uqubatlardan söng, chakish va maishatni afzal körganini aytib köziga yosh oldi.
Diyora:
"Bu viloyatga kelsam, boshqa humrezliklar bölmaydi deb öylagan edim, ammo sen ahmoq ög'rilik qilmaganingda...." deb oxirgi gapini aytdi....